فواره تروی یکی از معروف ترین و محبوب ترین مکان های توریستی شهر رم است. فواره تروی نه تنها یک آبنما، بلکه یکی از شاهکارهای هنری عصر باروک است. به درستی می توان این فواره را جواهری از سنگ و آب نامید.

امروزه فواره تروی در کنار کلوسئوم، کلیسای سن پیتر، میدان سن پیتر، میدان ناوونا، میدان کاپیتولین، میدان ونیز، قلعه سنت آنجلو، رومان فروم، طاق نصرت کنستانتین، پله های اسپانیایی و معبد پانتئون، جزو مهم ترین جاذبه های گردشگری شهر رم به شمار می آید.

تاریخچه فواره تروی

فواره تِرِوی (به ایتالیایی: فونتانا دی تِرِوی Fontana di Trevi) دارای تاریخی طولانی است و پیدایش آن به دوران روم باستان بر می گردد. یعنی زمانی که به عنوان مظهر یکی از آبراهه های روم به نام آکوا ویرجو (Aqua Virgo) مورد استفاده بود. نام آکوا ویرجو به معنی “آب باکره” و برگرفته از یک افسانه قدیمی رومی است.

طبق یک افسانه رومی، یک دوشیزه جوان محل سرچشمه این آب را به گروهی از سربازان امپراتوری روم نشان داد. سپس امپراتور آگوستوس دستور داد تا آب راهی به طول 22 کیلومتر ساخته شود و این آب به شهر رم و به حمام های آن منتقل شود.

در قسمت بالای فواره دو نقش برجسته (در دو طرف) وجود دارد که صحنه هایی از این افسانه را نشان می دهند.

بعد از سقوط امپراتوری روم

بعد از سقوط امپراتوری روم، قنات بزرگ آکوا ویرجو نیز از کار افتاد و تبدیل به یک خرابه شد. این وضعیت به مدت 1000 سال ادامه داشت تا زمانی که پاپ نیکولاس پنجم دستور بازسازی آن را در سال 1453 صادر کرد. از آن زمان، این آبراهه به نام آکوا ویرجین (Aqua Virgine) نام گذاری شده است.

در زمان بازسازی آکوا ویرجین در قرن پانزدهم سنت بر این بود که در مظهر آبراهه ها فواره می ساختند. پاپ نیکولاس پنجم هم از این سنت تبعیت کرد و یک حوضچه کوچک در مظهر آکوا ویرجین، در محل فعلی فواره تروی، درست کرد.

فواره برنینی

در زمان حکمرانی پاپ اوربان هشتم، فواره خیلی ساده و معمولی بود. لذا پاپ به مجسمه تراش برجسته آن زمان، جان لورنزو برنینی، دستور داد تا پروژه فواره تروی را طراحی و اجرا کند. برنینی هم شروع به طراحی اولیه فواره کرد، ولی به علت مرگ پاپ پروژه اش متوقف شد.

صد سال بعد، دوباره پروژه ساختن مجسمه برای این فواره به جریان افتاد. این بار معمار برجسته آن زمان، نیکولاس سالوی، با استفاده از طراحی هایی که برنینی انجام داده بود پروژه را شروع کرد. ساخت فواره تروی 30 سال طول کشید و نهایتا در سال 1762 به اتمام رسید.

چرا از فواره تروی بازدید کنیم؟

شهر رم شهر فواره هاست. کمتر شهری در دنیاست که تعداد فواره هایش از رم بیشتر باشد و می توان به جرات گفت که فواره تروی نگین درخشان فواره های شهر رم است. فواره تروی نه تنها بزرگ ترین فواره باروک شهر رم است بلکه به عنوان زیباترین نمونه آن نیز به شمار می آید.

میدان در تسخیر فواره تروی

یکی از ویژگی های برجسته و متمایز کننده فواره تروی، ابعاد بزرگ آن است. طول فواره 20 و ارتفاع آن 25 متر است. همچنین ساخته شدن این فواره بزرگ در یک میدان کوچک باعث می شود فواره تروی بسیار با ابهت جلوه کند.

در عین حال، بیشترین شهرت این فواره به واسطه طراحی فوق العاده زیبای آن است. تم طراحی این فواره آب های آرام و خروشان است. آب های خروشان بر روی صخره ها جاری می شود و با وقار و شکوه تمام به داخل حوضچه جلوی فواره سرازیر می شود.

اگر فواره تروی را از نزدیک دیده باشید، احتمالا با من هم عقیده هستید که این یکی از بزرگترین نمایش هایی است که در زندگی تان دیده اید!

طراحی فواره تروی

فواره تروی شامل چندین مجسمه برجسته است. دقیقا در وسط فواره، مجسمه مردی را می بینید که بر روی ارابه ای به شکل یک صدف بزرگ ایستاده است. این مجسمه، نپتون، خدای رومی آب و دریاهاست (نپتون همان پوزیئدون در فرهنگ یونانی است). این ارابه توسط دو اسب کشیده می شود.

یکی از آن دو آرام و مطیع و دیگری بی تاب و بی قرار است. احتمالا این اختلاف حالت اسب ها، نماد و سمبل وضعیت متغیر و نوسانی دریاها است. هر کدام از اسب ها توسط یک تریتون هدایت می شوند.

تریتون ها موجودات دریایی افسانه ای هستند که در اسطوره های یونان به عنوان محافظ خدایان دریا بوده اند.

وجود این دو مجسمه نه تنها به خاطر اختلاف در وضعیت و حالتشان معنی نمادین به فواره می دهد بلکه باعث ایجاد تقارن در آن نیز می شود.

همچنین در دو دوطرف مجسمه نپتون می توانید مجسمه دو زن را ببینید. مجسمه سمت چپی زنی است که در دستش یک صدف پر از میوه را حمل می کند و نماد فراوانی است. در طرف دیگر نیز مجسمه زنی است که به یک مار اجازه می دهد از جامی که در دستش است آب بنوشد و نماد گوارایی و مفید بودن این آب است. این دو مجسمه با یکدیگر، نشان دهنده خصوصیات این آبراهه و چشمه منبع آن هستند.

کتیبه های فواره تروی

در قسمت بالایی فواره تروی چندین کتیبه به زبان لاتین وجود دارد که در مورد کسانی است که این فواره را ساخته اند. در کتیبه ی بالایی فواره نوشته شده است:

کِلِمِنت دوازدهم، سرور عالی مقام، در سال 1735 سرورمان (میلادی) و ششمین سال حضورش در مسند پاپ، آکوا ویرجو را که سلامتی و فراوانی آب آن به اثبات رسیده، به وسیله تزئینات زیاد آراسته کرد.

در کتیبه پایینی نوشته شده است:

بِنِدیکت چهاردهم، سرور عالی مقام، ساخت این فواره را به پایان رساند.

حوض جلوی فواره تروی

اگر به حوض جلوی فواره نگاه کنید تعداد زیادی سکه در آن می بینید. یک اعتقاد قدیمی در رم وجود دارم که اگر شما یک سکه به درون این حوض بیاندازید، حتما دوباره به رم باز می گردید. جدیدا می گویند اگر دو سکه به آب بیاندازید، می توانید وارد یک رابطه عاطفی جدید شوید و پرتاب سه سکه حتما منجر به ازدواج یا طلاق می شود!

بازدیدکنندگان رم روزانه حدود 3000 یورو سکه به داخل این حوض می اندازند که هر روز صبح این پول جمع آوری و صرف امور خیریه می شود.

همچنین توجه کنید که هوس شنا در این حوض به سرتان نزند! در صورتی که اشتباها به داخل حوض بروید یا در آن شنا کنید 500 یورو جریمه خواهید شد.

ویدئوی زیبا از فواره تروی زیباترین آبنمای دنیا: