اگر به پاریس سفر کرده باشید، حتما کتابفروشان رود سن را با آن صندوق های سبز رنگ مخصوصشان دیده‌اید. در قسمت‌هایی از کنارههای رود سن شکل خاصی از کتابفروشان در کنار صندوق‌های پر از کتابشان توجه توریست‌ها را به خود جلب می‌کند.
آنها در روزهایی که هوا مساعد است صندوق‌های سبز خود را باز کرده و کتاب‌ها، روزنامه‌ها، مجلات و پوسترهای قدیمی خود را در معرض دید عابرین می‌گذارند.
در اواخر قرن شانزدهم میلادی، دستفروشان پاریسی تصمیم گرفتند به جای حمل هر روزه، وسایلشان را در کنار رود سن در مرکز پاریس پخش کنند. بیشتر این دستفروشان مسن بودند و ترجیح می‌دادند به جای رفتن پیش مشتریانشان، مشتریان به آنها مراجعه کنند.
در عین حال که هنوز هم روزانه آیتم های محدودی می فروختند، دستفروشان رود سن خود را با شرایط جدید وفق داده و شروع کردند به فروش پدیده جدید قرن پیش رو، یعنی نشریات.
در آن زمان تعداد نشریات به شدت رو به افزایش بود و صاحبان نشریات از اینکه نشریاتشان توسط تعدادی زیادی فروشنده با هزینه اندک پخش می‌شد خوشحال بودند.
علاوه بر این، بیشتر خبرنگاران جدید نیز در همین بخش یعنی سمت چپ رودخانه سن، بین آکادمی و کلیسای نوتردام، کار می کردند. تعدادی از دستفروشان رند و زیرک نیز به فروش کتاب های دست دوم مبادرت می کردند. بیشتر این کتاب های دست دوم دزدی بودند و معمولا از کلیساها، دکه های پل نوف و مغازه های محله های شلوغ دزدیده می شدند.
بدون در نظر گرفتن این که این کتاب ها از کجا می آمدند، کتاب های دست دوم مورد توجه مشتریان کتاب خوانی که محدودیت بودجه داشتند قرار گرفته بود و این اتفاق آغازی بود برای کتابفروشان رود سن که در پاریس به عنوان بوکینیست (bouquinistes) شناخته می شوند. بوکینیست از لغت bouquin به معنی کتاب دست دوم گرفته شده است.
در زمان انقلاب فرانسه (سالهای 1789 تا 1795) به دنبال کاهش شدید نشر کتاب (تنها روزنامه‌ها و اعلامیه‌های انقلابی چاپ می‌شد) و همچنین غارت کتابخانه های اشراف و صومعه ها، دستفروشان فروش بسیار خوبی داشتند. کتاب فروشان حاشیه سن به قدری زیاد شده بودند که نویسنده معروف، لویی سباستین مرسی یر (Louis Sebastien Mercier) در کتاب پاریس جدید نوشت:
حاشیه‌های رود سن توسط کتاب پوشیده شده است.
در قرن نوزدهم کار کتابفروشان سن توسعه پیدا کرد و اگرچه هنوز به صورت رسمی شناخته و از آن حمایت نمی شد، ولی در جهت کمک به از کارافتادگان، سربازان بازنشسته و زنان بیوه (که به کتابفروشی مشغول بودند)، مخالفتی نیز با آن نمی شد.
در سال 1891 کتابفروشان اجازه یافتند تا صندوق های کتابشان را به دیوار حاشیه رودخانه وصل کنند و به مرور زمان قوانینی برای این نوع کتابفروشان وضع شد. به عنوان مثال آنها می بایستی بین صندوق های کتابشان فاصله ای بگذارند به طوری که رهگذران بتوانند از آن فاصله به لبه رودخانه بروند و خود را روی دیوار حاشیه سن خم کنند.
به هر کدام از آنها جای مشخصی داده شد، جعبه‌های نگهداری کتاب‌ها یکسان و یک شکل شد و فروشندگان موظف به پرداخت مالیات و کرایه شدند. ساعات کارشان نیز از طلوع آفتاب تا غروب خورشید بود. امروزه نیز فروشندگان موظف هستند جعبه‌های کتاب خود را حداقل چهار روز در هفته (در صورت مساعد بودن آب وهوا) باز نگه دارند.
اگرچه کار کتابفروشان رود سن سخت و به شدت به آب و هوا وابسته است، هنوز هم تعداد زیادی صندوق کتاب سبز رنگ در دو طرف حاشیه رود سن بین پل رویال (Pont Royal) در منطقه 7 و پل دوسولی (Pont de Sully) در منطقه 5 پاریس وجود دارد و به نوعی زینت بخش حاشیه سن هستند. البته باید گفت که کتابفروشان قرن بیست و یکمی بیشتر از کتاب دست دوم و نشریات، به فروش نقاشی، عکس و سوغاتی مشغول اند.
